Nieposkromiona dusza.

Shaylee Johnson

[...] niech nie ślubuje przebrnąć przez ciemności nocy, kto nie widział jeszcze zmroku.

studentkasamotny wilkrandom

Czasami wystarczy zaledwie chwila nieuwagi, by całe nasze życie wywróciło się do góry nogami. Ułamek sekundy między jednym mrugnięciem, a drugim to aż nadto, by wszystko co znamy zdążyło zniknąć bezpowrotnie, rozsypać się w drobny mak, wyparować. Shaylee jak przez mgłę pamięta początek Olimpiady i moment, w którym przymknęła powieki, za to każdą kolejną chwilę po ich ponownym uniesieniu utrwaliła sobie w pamięci aż nazbyt wyraźnie. Najpierw gwałtowny skurcz mięśnia czworogłowego i niezgrabne potknięcie na torze, a ułamek sekundy później potworny ból rozrywanego zewnętrznego więzadła krzyżowego i poddającego się kolana. Pamięta doskonale swój upadek i moment wzburzenia na widowni, gdy niczym porzucona lalka po prostu runęła bezwładnie na ziemię. Pamięta swoje łzy i rozpaczliwy wrzask, który miał więcej wspólnego z udręką duszy niż ze zwykłym cierpieniem fizycznym. Nie wie co poszło nie tak. Jej ciało, jej świątynia... zwiodło. Jedno mrugnięcie i pół uderzenia serca wystarczyło, by jej poprzednie życie po prostu przestało istnieć. Nie sekundy, nie godziny, nie miesiące. Jedno mrugnięcie i pół uderzenia serca – prawdziwa miara ludzkiej tragedii.

Ten sam wypadek przydarzył jej się dwukrotnie. Pierwszy raz podczas zawodów na Olimpiadzie, gdy jedynie naderwała sobie ZWK i drugi, podczas kolejnych eliminacji, gdy zerwała je sobie całkowicie. Nie miała zamiaru tak po prostu odpuścić i poddać się po pierwszej porażce. Przeszła przez rehabilitację i dwa lata później wystartowała znowu, co okazało się ogromnym błędem. Po drugiej porażce stało się jasne, że już nigdy nie wystartuje w zawodach. Już nigdy nie pobiegnie sprintem, że nigdy już nie będzie wolna. ▪ Miała przynajmniej tyle oleju w głowie, by po pierwszym wypadku przenieść się do River Falls i rozpocząć studia na innym kierunku. Chciała pomagać sportowcom takim, jak ona. Chciała być dla nich oparciem w chwilach przerażenia, gdy cały ich świat zawęża się do myśli, że nigdy już nie będą w stanie robić tego, czemu przez lata oddawali całe swoje serce, umysł i duszę. ▪ Dziś mija siódmy miesiąc odkąd zakończyła własną rehabilitację i wyszła z dołka. Właśnie wprowadziła się do akademika i w żadnym razie nie przyznaje się do tego, że wybrała parter, by nadmiernie nie obciążać kolana. Upchnęła kule w szafie, tak na wszelki wypadek i zamieniła je na opaskę na kolano, którą skrywa pod ubraniami. ▪ Odbywa praktykę w gabinecie pielęgniarki i często w ramach zdobywania doświadczenia towarzyszy trenerom na różnych zajęciach, obserwując wysiłki innych atletów. Niedługo planuje podjąć się stażu w wojskowej klinice, ale zanim to nastąpi chce przyzwyczaić się do nowego trybu życia. ▪ Nie przestała biegać. Odkąd usłyszała, że może już spokojnie rozpocząć piesze wędrówki zaczęła wymykać się nocami na tor albo na ulicę. Nie rozwija zawrotnych prędkości, ogranicza się do truchtu, ale biegnie tak długo aż organizm zmusza ją do wymiotów. Czuje się dzięki temu odrobinę szczęśliwsza. ▪ Jej rodzice, nawet jeśli twierdzili inaczej, nigdy tak naprawdę nie podzielali jej pasji do lekkoatletyki, a pierwszy zdaniem jakie wypowiedział do niej ojciec po kontuzji było "A nie mówiłem?"... Dlatego po dojściu do siebie Shay wyniosła się z domu na teren kampusu i sama opłaca sobie zakwaterowanie. W ten sposób matka z ojcem moga poświęcić całą swoją uwagę tej młodszej córce, a nie kalece. ▪ Odkąd przestała trenować jej ciało utrzymuje tkankę tłuszczową przy zdrowych 16-18%. Mimo wszystko trudno jest pozbyć się niektórych nawyków i nadal bardzo zdrowo się odżywia. ▪ Przez całe życie odmawiała sobie wielu rzeczy ze względu na cel, jakim był złoty medal na Olimpiadzie. Po wypadku zdała sobie sprawę, że większość rzeczy które były dla niej zakazane teraz są w jej zasięgu, więc postanowiła, że zacznie nadrabiać te stracone lata. Jak choćby piesze wycieczki, na które nie jeździła w obawie przed skręconą lub złamaną nogą. Jak choćby picie alkoholu na imprezach, które zresztą omijała szerokim łukiem. Jak choćby wiele, wiele innych rzeczy. ▪ Nie chce się przyznać nawet sama przed sobą, ale łamanie każdej kolejnej ze swoich starych zasad sprawia jej niebywałą przyjemność. Ignoruje więc wszystkie te współczujące spojrzenia i brnie uparcie przed siebie ku nowej przyszłości. I tylko czasami, już naprawdę bardzo rzadko wraca myślami do wypadku i gładząc bliznę na kolanie zastanawia się co tak właściwie zrobiła źle.

INFORMACJE SZCZEGÓŁOWE

data i miejsce urodzenia 13.02.1994 » Spokane » Waszyngton

stan cywilny panna

orientacja heteroseksualna

rok i kierunek studiów V rok » fizjoterapia sportowców

miejsce zamieszkania Akademik » parter » pokój numer 13

zawód i miejsce pracy barmanka w klubie

W BUDOWIE

SHAY

WIĘCEJ

SZCZEGÓŁY

POWIĄZANIA